راهکارهای جلوگیری از احتکار دانش و اطلاعات در سازمان

چرا کارمندان دانش را ذخیره می کنند؟

متأسفانه، احتکار دانش در موارد بسیار زیادی در دنیای واقعی،دیده می شود که می تواند تأثیر منفی بسیاری بر کسب و کارها بگذارد. سناریویی را تصور کنید که در آن یک مدیر ارشد داده‌های تحقیقاتی مهم بازار را نزدیک خود نگه می‌دارد و از به اشتراک گذاشتن آن با تیم بازاریابی خودداری می‌کند. بدون دسترسی به این اطلاعات ارزشمند، تلاش‌های تیم به صورت بی هدف منجر به از دست رفتن فرصت ها از میان انگشتان آنها می شود و آنها برای درک ترجیحات مشتری یا روند بهبود صنعت به نتیجه ای نمی رسند.

البته همه کسانی که دانش را انباشته می کنند عمدا یا با نیت بد این کار را انجام نمی دهند. گاهی اوقات، احتکار دانش به دلایلی قابل اجتناب و قابل رفع اتفاق می افتد.

انگیزه های فردی

داشتن دانش یک قدرت است و برخی از کارمندان ممکن است با احتکار آن بخواهند به مزیتی برسند. به عنوان مثال، ممکن است آن ها بخاطر نیاز به احساس امنیت شغلی بیشتری این کار را انجام بدهند زیرا تنها فردی در شرکت هستند که به آن دانش خاصی اشراف دارند، یا ممکن است دوست داشته باشند که تنها فردی شناخته بشوند که ، قادر به حل مسائل خاص در سازمان هستند.

احساس عدم اعتماد

اعتماد چسبی است که تیم ها را کنار هم نگه می دارد. وقتی اعتماد وجود ندارد، انباشت دانش به صورت مخفیانه وارد سازمان می شود. سپس همکاران در به اشتراک گذاشتن بینش خود احساس تردید می کنند، زیرا می‌ترسند ایده‌هایشان دزدیده شود یا تضعیف شوند. زمانی که کارمندان به کارفرمای خود اعتماد ندارند، احتمال کمتری دارد که دانش خود را به اشتراک بگذارند، که به نوبه خود بر عملکرد کلی شرکت تأثیر می گذارد. بدون اعتماد، دانش به یک کالای گرانبها تبدیل می شود که در یک خزانه محبوس شده است.

سلسله مراتب سازمانی

سلسله مراتب سازمانی می تواند به طور ناخواسته منجر به انباشت دانش شود. هنگامی که کارمندان ساختار قدرت سفت و سختی را ببینند، ممکن است به دلیل ترس از فراتر رفتن از مرزها یا جلب توجه ناخواسته، اطلاعات خود را پنهان کنند. مانند داشتن یک نقشه گنج مخفی است، که همه می دانند کلید رمزگشایی آن در دست رئیس است. نتیجه؟ دانش ارزشمند در لابلای سطوح سازمانی پنهان می ماند و مانع همکاری و رشد می شود. 77 درصد از کارگران و کارمندان جوان، انباشت دانش را می پذیرند و آن را بد نمیدانند. حتی مدعی هستند احتکار دانش می تواند برای همکارانشان مفید باشد.

یک مطالعه توسط آکادمی اکتشافات مدیریت نشان داده است که کارمندان تمایل بیشتری برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات با همکاران خود که فاصله ای بین موقعیت های آنها در نمودار سازمانی شرکت وجود دارد،نشان داده اند. به عنوان مثال، یک نماینده خدمات مشتری ممکن است تمایل بیشتری داشته باشد تا درمورد بازخوردهای منفی که از مشتری شنیده است با فردی در تیم دیگر صحبت کند، زیرا آنها این شخص را کمتر از فردی که مستقیماً با او کار می کنند، بعنوان تهدید می بینند.

رقابت

در محیط کار سازمانی، رقابت می تواند شدید باشد. وقتی افراد در مقابل یکدیگر قرار می گیرند، غریزه احتکار دانش تبدیل به یک تاکتیک بقا می شود. این مانند دویدن در یک مسابقه است که از دادن راهنمایی به دیگران خودداری می‌کنیم، به این امید که در طول مسیر گم شوند.

در واقع در یک محل کار رقابتی، کارکنان دائما مشتاق هستند تا به رتبه‌های بالاتر صعود کنند و ارزش خود را بیش از پیش ثابت کنند. پس تلاش می کنند که نشان بدهند هیچ کس دیگری نمی تواند کاری را که آن ها می توانند انجام دهند را انجام دهد. این کار باعث می شود که کارمندان اطلاعاتی را که به تنهایی به آنها دسترسی دارند را احتکار کنند.

ترس

برخی از کارمندان از به اشتراک گذاشتن دانش خود، به جهت ترس از قضاوت شدن  یا ترس از رد شدن و یا حتی طرد شدن اجتناب می کنند. آنها ممکن است فکر کنند که مدیرشان ایده های آنها را رد می کند یا نگران هستند که چیزی را اشتباه بگویند و در مقابل اعضای تیم اصلاح شوند. یا شاید آنها نمی خواهند متهم به استفاده از روش های اشتباه برای رسیدن به اهداف خود شوند. در هر صورت، دانش خود را برای خود نگه می دارند تا از هرگونه عواقب منفی بالقوه جلوگیری کنند.